Podsumowanie sezonu 2020. Co działo się za kulisami?… niedziela, 18 października 2020

Opublikowany przez
4

 

Czy jeszcze widać, że to ja?

 

Przetrwaliśmy sezon 2020 w turystyce. Ten fakt, jest dla mnie wielkim powodem do dumy. Standardowo, każdy sezon pracy na Korfu zaczynamy pod koniec kwietnia i pracujemy prawie do ostatnich dni października. W tym roku mogliśmy pracować dopiero po kilku pierwszych dniach lipca, a nasza praca niespodziewanie zakończyła się z początkiem października. W plecy mieliśmy więc połowę sezonu. Z powodu panującej pandemii w tym roku na Korfu przyleciało o 80% turystów mniej, w porównaniu do lata ubiegłego. Na wyspie mówi się, że sytuację uratowali Brytyjczycy i właśnie… Polacy, których w porównaniu do innych narodowości od początku sezonu, do końca września,  było naprawdę wielu. Mimo wszystko, spora liczba dużych hoteli, przez całe lato pozostała zamknięta. I nawet jeśli liczba turystów z Polski w porównaniu do innych narodowości była duża, to i tak w porównaniu do lat ubiegłych, była to ilość szczątkowa.

Restrykcją, która podczas tego sezonu była dla nas najcięższa to prawo,  według  którego w busach, autobusach oraz na statkach rejsowych, a nawet w niewielkich motorówkach i w taksówkach, mogliśmy zabierać jedynie 65% turystów. W znacznej mierze zarówno busy do samych transferów, jak i autobusy wycieczkowe musiały być w puste. Straty pracy w takich warunkach, łatwo przekalkulować. A straty dla całej greckiej turystyki, są  tego lata przerażające. Kolejnym utrudnieniem tego sezonu naszej pracy na Korfu, było zamknięcie granicy między Grecją, a Albanią. Nie mogliśmy więc działać z wycieczką do Albanii, która wśród polskich turystów cieszy się zawsze ogromną popularnością. Nikt nie przewidywał, że podczas tego sezonu będziemy musieli zmagać się z aż takimi trudnościami. Choć zdaje sobie sprawę, że i tak wielkim pozytywem jest to, że w ogóle mogliśmy pracować. Najgorszy scenariusz zakładał coś zupełnie innego.

Są takie sytuacje, których nie można zmienić. Nie da się zrobić niczego innego, jak się do nich dostosować. I to im szybciej, tym lepiej.

 

TU! przeczytasz na temat kuchni Korfu.

 

Greków kojarzy się zazwyczaj z lekkoduchami, którzy prawo bardziej intepretują niż przestrzegają. Podczas pandemii, ten stereotyp zupełnie się nie sprawdził. Zwłaszcza w samym środku tego szalonego sezonu, co chwilę mieliśmy kontrole. Kontrolowane były szczególnie wycieczki na statkach rejsowych. Jeśli na statku rejsowym policja portowa znalazła kogoś bez maseczki, kara dla tej osoby wynosiła 150 € i tym samym dla właściciela statku 2 tysiące €. Nie sposób kontrolować nieustannie wszystkich pasażerów. Kar nazbierało się więc sporo. W sierpniu sytuacja dotycząca wycieczek rejsowych wisiała już na włosku. Kilka razy właściciele statków wycieczkowych, grozili strajkiem lub definitywnym zakończeniem pracy w tym sezonie. Zwyczajnie nie byli w stanie sprostać tak surowym restrykcjom i nakładanym ciągle karom finansowym.

 

TU! przeczytasz o tym, co to jest „mati”.

 

Na to wszystko nałożył się totalny chaos informacyjny, ciągle zmieniające się prawo i coraz to inne restrykcje. Dodatkowo stres i napięcie. Myślę, że dla wielu osób sam fakt, że pracuje się w dobie pandemii z ludźmi z różnych części świata, był dodatkowym stresem.

Mimo wszystko, udało nam się! Po prostu zagryźliśmy zęby i postanowiliśmy, że będziemy pracować tyle, ile jest nam dane, najlepiej jak możemy w zaistniałych warunkach. Ostatecznie dostosowując się do wszystkiego co nowe, już po pierwszym przylocie naszych turystów z Polski, pracowaliśmy prawie codziennie, do momentu kiedy zmieniło się prawo. Od trzeciego października każdy turysta lecący do Grecji z Polski musi wykonywać test na koronawirusa. Co zrozumiałe, znaczyło to zakończenie dla nas i tak bardzo krótkiego sezonu letniego. Działaliśmy więc jedynie przez połowę sezonu, z wiele mniejszą liczbą turystów, bez jednej z najpopularniejszych wycieczek, dodatkowo dostosowując się do surowych obostrzeń. Pracowaliśmy przez dany nam czas na maksymalnych obrotach, ale myślę, że to również przez pomoc siły wyższej, udało się nam otrzymać jedną trzecią dochodu w stosunku do ubiegłego lata i tym samym uratowaliśmy nasz sezon. Przetrwaliśmy, myślę najgorsze. A to co nas nie zniszczyło, teraz nas tylko wzmacnia.

 

TUTAJ! przeczytasz o najpiękniejszej plaży na Zakinthos – Zatoce Wraku.

 

Jakie są prorokowania na nadchodzące lato 2021? Raczej nie ma co liczyć na to, że już w przyszłym roku, sytuacja w greckiej turystyce wróci zupełnie do stanu sprzed roku 2020. Z pewnością jednak nie będzie tak ciężko, jak tego lata. To co najgorsze, mamy już za sobą. Na Korfu mówi się o tym, że latem 2021 będzie od 60% do maksymalnie 80% turystów w porównaniu do lata 2019. Czy znikną wszystkie restrykcje? Trudno to przewidzieć. Ale raczej nastawiamy się, że również w przyszłym roku, podczas podróżowania będziemy musieli bardzo dbać o nasze zdrowie. I tak krok po kroku… Stopniowo świat będzie wracał do normalności.

 

 

 

 

Flamingi na Korfu. Przewodnik po KORFU, cz. 33… niedziela, 11 października 2020

Opublikowany przez
1

 

 

Różnorodne, fantastyczne plaże rozsiane są na całym wybrzeżu Korfu. Niesamowite widoki, znajdują się tu wszędzie. Korfu to przy tym raj dla osób, które lubią zabytki, bo na wyspie jest ich ogromna ilość. A to jeszcze nie koniec! Nie można przecież zapomnieć, że na Korfu znajduje się wiele miejsc, gdzie można obcować z dziką przyrodą i spotkać wiele ciekawych gatunków roślin, ptaków, zwierząt. Z pewnością jednym z najciekawszych gatunków, które zobaczyć można na Korfu – są różowe flamingi!

 

 

Flamingi na Korfu są właśnie teraz, czyli jesienią. Już pod sam koniec lata przylatują na samo południe wyspy, gdzie znajduje się Laguna Korission. To szczególne miejsce powstało około 200 tysięcy lat temu, przez oddzielenie części morza wałem drobnego piachu, który dziś stanowi dziką plażę nazywaną Chalikounas. Laguna ma powierzchnię 427 ha, a jej teren znajduje się pod ochroną. Część laguny jest pod patronatem programu Natura 2000, którego celem jest szczególna ochrona ważnych dla terenu Unii Europejskiej obszarów przyrody.

 

Durrellowie na Korfu

 

Wybrzeża morza blisko Laguny Korission słyną z dzikich, ciągnących się kilometrami plaż, o jedwabiście delikatnym piachu. Jednak przede wszystkim jest to teren, który jest idealnym środowiskiem dla ptaków. Żyje tam około 120 różnych gatunków ptaków, z czego aż 86 jest pod ochroną! Na ternie laguny można spotkać między innymi kaczki, pelikany oraz kormorany, ogromną ilość motyli, żółwie wodne oraz węże. Trzeba przyznać, że najbardziej spektakularnie prezentują się przylatujące tam różowe flamingi.

Flaming Różowy, który występuje na terenie laguny, jest jednym z najbardziej popularnych gatunków flamingów na świecie. Można go spotkać w Afryce, w Azji Środkowej, ale również na terenie Europy, krajach takich jak Francja, Hiszpania czy też właśnie Grecja. Jest to bardzo duży gatunek ptaka, jego wysokość potrafi przekraczać 150 cm. Dzięki swojej eleganckiej sylwetce i niezwykle ciekawemu biało – różowemu ubarwieniu z elementami czerni, flamingi na stałe weszły do współczesnego świata pop kultury, jako częsty motyw dekoracyjny, który pojawia się właściwie wszędzie! Długie nogi, mocno wygięty dziób, część upierzenia skrzydeł, zawsze u flamingów są różowe. Zagięta końcówka dzioba oraz końcówki skrzydeł, są czarne. Cały korpus oraz esowato wygięta szyja zazwyczaj jest biała.

Dlaczego flamingi tak bardzo upodobały sobie teren Laguny Korission? Woda laguny w dużej części jest słona, a takiej właśnie wody potrzebują te ptaki. Na terenie laguny znajduje się również idealny dla flamingów pokarm, którym są skorupiaki, mięczaki oraz owady, robaki, glony i fragmenty roślin. W swoim naturalnym środowisku flamingi żyją około 30 lat.

 

 

Mini video – przewodnik po Salonikach

 

Każdego lata różowy flaming jest uwielbianym przez turystów motywem ubrań, gadżetów, różnych elementów dekoracji. Ale tak naprawdę zawsze najpiękniej wyglądają, kiedy widzi się je na łonie natury, zupełnie na dziko. Zestawienie bieli z delikatnym różem oraz mocnym kontrastem czerni, przyznać trzeba, że jest szalenie gustowne. Nie od dziś przecież wiadomo, że to właśnie natura jest niedoścignionym autorem wiecznie topowych na  świecie trendów!

 

 

Za udostepnienie tych pięknych zdjęć flamingów, podziękowania dla ich autora  – Giannis Gasteratos.

 

Caretta Caretta, czyli żółwie z wyspy Zakinthos

 

 

 

Jesteśmy w drugiej połowie szalonego sezonu 2020! Jak wygląda tegoroczne lato na Korfu?… niedziela, 23 sierpnia 2020

Opublikowany przez
10

 

 

Kiedy w samym apogeum kwarantanny, w środku kwietnia, napisałam TEN post, w mediach społecznościowych wiele osób wylało na mnie wiadro pomyj. Że wakacje w Grecji nie będą możliwe. Że Korfu w ogóle nie będzie istnieć dla turystyki w tym sezonie. Że chyba nie mam piątej klepki, pisząc o tym, że otworzą się granice, a samoloty będą znów fruwać po niebie.

Z nieopisaną przyjemnością mogę napisać… A jednak miałam racje!

Stało się dokładnie tak jak napisałam w tym poście. Wakacje w Grecji i na Korfu były możliwe już od połowy czerwca, bo już wtedy można było przyjeżdżać autami. A pierwsze samoloty na lotnisku Korfu witaliśmy dokładnie 1 lipca. Działanie z naszymi wycieczkami zaczęliśmy kilka dni później.

Sezon ruszył. Turyści przylatują i tuż po otwarciu granic z dnia na dzień, z tygodnia na tydzień było i jest ich coraz więcej. Co prawda nie w pełnym wymiarze i dostosowując się do bardzo restrykcyjnych zasad, ale na tyle na ile jest to możliwe na teraz, my pracujemy pełną parą.

Jakie są w tym roku wakacje na Korfu i wakacje w Grecji?

Kiedy rozmawiam z naszymi turystami, wszyscy są co do tego zgodni. Nie mogło być lepiej! Okazuje się, że i pandemia może mieć swoje spore plusy, bo dla typowego turysty tegoroczne wakacje w Grecji są dużo bardziej komfortowe niż we wszystkich poprzednich sezonach.

Mamy już drugą połowę sierpnia. Zawsze jest to szczyt szczytów turystycznego sezonu w Grecji. W najczęściej odwiedzanych przez turystów miejscach, nie można zazwyczaj wbić szpilki! Wszędzie wylewają się tłumy ludzi z każdej części świata. Cała wyspa jest zakorkowana. Od ilości turystów można dostać zawrotu głowy. Niekończące się kolejki, korki, ścisk.

To jest już moja druga wizyta w Achillionie (więcej przeczytasz TU!). Byłam na Korfu cztery lata temu. I pamiętam dokładnie, że kiedy zwiedzaliśmy pałac, w środku było tyle ludzi, że nie mogłam oddychać! Z tej wizyty nie pamiętam nic poza tłumem ludzi. Tak bardzo chciałam zobaczyć to miejsce, ale te cztery lata temu,  miała ochotę jak najszybciej stamtąd wyjść! W tym roku w pałacu byliśmy raz jeszcze. Cały pałac zwiedzaliśmy my i jeszcze kilka pojedynczych osób.  Było przepięknie! Wszędzie cicho, spokojnie. W większości komnat byliśmy praktycznie sami! Mieliśmy to miejsce dla siebie! Dopiero teraz pałac Sisi zrobił na mnie wrażenie. Potwierdzam! Będąc na Korfu trzeba zobaczyć to miejsce!

To wypowiedź jednej z naszych tegorocznych turystek. No właśnie… Co prawda turystykę światową czeka poważny dół finansowy, ale dla turystów wakacje na Korfu w tym roku pozostają wyjątkowe. Wszędzie jest bardzo kameralnie. W wielu miejscach panuje błogi spokój, jakiego w środku lata nie było tu od ponad połowy wieku! Można spokojnie zwiedzać, doświadczać, odkrywać wyspę, z dala od tłumów. To największy plus tego lata, a tak komfortowa dla turystów sytuacja być może już więcej się nie powtórzy.

 

Paleokastritsa, kolejka na rejsy motorówkami, lipiec 2019

 

Paleokastritsa, kolejka na rejsy motorówkami, lipiec 2020 (dokładnie to samo miejsce…)

 

Co prawda samoloty na wyspę przylatują wypełnione, ale na terenie całej Grecji panują bardzo restrykcyjne obostrzenia. W autobusach i na statkach wycieczkowych nie może być zajętych więcej niż 65% miejsc. W praktyce oznacza to, że na wycieczkach i rejsach poza Korfu jest dużo bardziej kameralnie, a ceny większości wycieczek nie uległy wcale zmianie. Dzięki temu każdy turysta ma zapewniony komfort zwiedzania wyspy w dużo bardziej kameralnym gronie, na co nikt wcześniej nie mógł sobie pozwolić. Nigdzie nie trzeba stać w kolejkach, bo zwyczajnie tych w tym roku nie ma. Jakość wszelkiego typu usług znacznie również wzrosła. Każdy bardziej stara się by zatrzymać przy sobie turystę.

Kameralność i podwyższenie poziomu usług to jeszcze nie wszystko. Jadąc w tym roku na wakacje do Grecji, można wyszukać sporo ofert w dużo lepszej cenie. Pojawiły się dużo tańsze oferty lotów, hoteli i usług. Po całościowej kalkulacji często okazuje się, że wakacje spędzone w Grecji przy dobrze dobranej ofercie, są tańsze niż te w Polsce.

A co ze zdrowiem? Myślę, że mogą być sporo zaskoczeni ci, którzy mają Greków za lekkoduchów, którzy prawo bardziej „interpretują” niż rzeczywiście przestrzegają. A jednak… Tegoroczne restrykcje są w Grecji przestrzegane bardzo rygorystycznie. Na drogach są częste kontrole policji, która sprawdza liczbę pasażerów w autobusach oraz na statkach. Nie ma szans, by ktoś do sklepu wszedł bez maseczki! Tłumów nie ma, ale wszędzie dba się o zachowanie dystansów. Mogę więc pokusić się o stwierdzenie, że przebywając na wakacjach w Grecji, można poczuć się bardziej bezpiecznie niż w Polsce… Turyści, którzy wracają z tegorocznych wakacji, są zgodni… Na Korfu można teraz spędzić swoje najlepsze wakacje! Warto przefiltrować wiadomości z serwisów informacyjnych. Konfrontacja sensacyjnych njusów, z tym co dzieje się po wyjściu z samolotu, okazuje się być często nonsensem. Warto łapać okazje, bo wakacje w Grecji, już chyba nigdy więcej nie będziemy spędzać w tak komfortowych warunkach!

Sprawdź ofertę ITAKI wakacji w Grecji!

 

 

O Kefalonii z perspektywy niezapowiedzianego mieszkańca… niedziela, 16 sierpień 2020

Opublikowany przez
3

 

Assos

 

Tym razem na Sałatce post gościnny…

Agata Biedna mieszka na Kefalonii  i zna tę wyspę jak własną kieszeń. Razem ze swoim mężem Arisem są właścicielami biura, które organizuje wycieczki po Kefalonii. Koniecznie wpadnijcie na ich stronę, jeśli w swoich wakacyjnych planach macie właśnie tę wyspę! Dziś o Kefalonii – pisze Agata!

 

ecotravel-kefaloniaitaka.com

 

***

 

Widok na okolicę Lassi

 

Czasem zastanawiam się, czy to możliwe, że miejsce wybiera człowieka… Może jestem dziwakiem, ale uważam się za idealny tego przykład. Tak, miejsce może wybrać człowieka.

Do dziś nie mogę wyjść z podziwu, jak dynamicznie potoczyła się moja historia. Zostawiłam całe dotychczasowe życie i zamieszkałam na jednej z najpiękniejszych wysp greckich – Kefalonii. Nigdy o tym nie marzyłam, nigdy nie przeszło mi to nawet przez myśl. Można powiedzieć, że znalazłam się tutaj zupełnie przez przypadek. Niekiedy nieśmiało myślę, że może było to moje przeznaczenie, odnaleziona karta z życia, którą los kiedyś zagubił, lecz odnalazł i to, co na niej napisane zaczęło się uparcie wypełniać.

 

Jedna z najpiękniejszych i najbardziej strzeżonych greckich wysp

Kefalonia jest wyspą wyjętą z zupełnie innego wymiaru. Zatrzymała się gdzieś na osi czasu, zbuntowała przeciw masowej turystyce, rosła w siłę z każdym dniem, gdy inne greckie wyspy oblegane przez turystów, zatracały swą dziewiczość. Ona, wyspa sponiewierana przez trzęsienia ziemi i liczne najazdy, nie poddała się i odbudowała swoje królestwo. Wyszła naprzeciw ludziom o wrażliwych sercach, przepełnionych emocjami nakreślonymi od nowa za każdym razem, gdy wkraczają w tajemniczy świat Kefalonii. Mimo kilku ładnych i kompletnie różnych lat tutaj, moje oczy nie przywykły do blasku, jaki zsyłany jest z nieba. Tak jak napisał Louise de Bernieres w swojej powieści “Mandolina kapitana Corellego”: (…) Światło jest tu tak jasne i tak czyste, że oślepia na moment i poraża, choć nie czuje się bólu (…). Wyspa kradnie serca, potwierdzam to ja i pewnie wiele innych osób, które powracają tu co roku lub nawet porzucają miejsce urodzenia, by móc usłyszeć dźwięk mandoliny, cicho nastrajającej i kojącej najbardziej skołatane myśli.

Na Kefalonii mamy jedne z najpiękniejszych plaż — pojawiającą się na szczycie rankingów plażę Myrtos, która usadowiła się pomiędzy dwoma górami, w pięknej zatoce i błyszczy niczym perła. Piękne plaże to tylko dodatek, akcent, niewielka dekoracja, która spowija antyczną ziemię. To, co ją jednak ukształtowało to niezliczone miejsca historyczne, pierwsze miasta założycielskie z ruinami akropoli, klasztory, których legendy to opowieści na miarę niejednej baśni, przyciągające tysiące osób. To moje ukochane i bardzo sentymentalne wioski tzw. ghost towns, czyli wioski zniszczone przez trzęsienia ziemi, gdzie można dostrzec, że życie ludzi zostało przerwane w pewnym, niespodziewanym momencie, ale nadal czuć tam ich obecność, żal i smutek, łzy wylane na spadające zewsząd mury domów… Ta wyspa jest kopalnią zagadek, których pewnie nigdy nie rozwiążemy. Są tu szczególne obszary, gdzie jaskinie połączone są ze sobą siecią podziemnych korytarzy. To raj dla osób kochających adrenalinę.

 

Plaża Myrtos

Plaża Lefka

Plaża Vouti

Plaża Dafnoudi

Plaża Avithos

 

Poszukuj, a znajdziesz i już nigdy nie zadowoli cię żadna komercja 

Mówi się, że apetyt rośnie w miarę jedzenia. I ja zgadzam się z tym w stu procentach. Im więcej na Kefalonii widziałam, im więcej ukrytych miejsc, gdzie ludzka stopa rzadko stąpa, tym mniej zachwycają mnie typowe atrakcje turystyczne i miejsca znane każdemu. Chcę czegoś więcej i nie liczę przy tym na łatwe rozwiązania. Nie oczekuję, że na wyciągnięcie ręki znajdę nowe plaże, nowe szlaki. Wiem, że jest to proces, który składa się z wielu etapów. Dlatego szukam, nieustannie szukam miejsc, o których wielu ludzi nie wie, zapomniało lub nigdy się nie dowie, bo już na samym starcie przekreśla je z uwagi na pewne trudności.

 

Mój nowy dom – chcę by każdy go szanował

Kefalonia jest teraz moim domem, miejscem, dla którego chcę jak najlepiej. Miejscem, które żyje w sezonie i poza nim. Pragnę więc, by ludzie dostrzegli lub chociaż spróbowali dostrzec, jaka jest na co dzień, jakie emocje towarzyszą osobie, która mieszka tutaj na stałe. Chcę, aby wiedzieli, że w najbardziej upalne dni w ciągu roku, gdy opowiadamy o Kefalonii, na naszej skórze mimowolnie pojawia się gęsia skórka. Chcę, aby wiedzieli, że czasem nie starcza czasu, by przekazać wszystkie informacje, które przewodnik powinien powiedzieć, bo tak bardzo skupiliśmy się na uczuciach płynących prosto z serca oraz opisem najróżniejszych, codziennych sytuacji, które nas spotkały. Życzę Kefalonii, by była zawsze miejscem, gdzie ludzie przeżywają swą pierwszą miłość do Grecji, żeby nie była miejscem dla przyjezdnych na kilka godzin, by poganiani z miejsca do miejsca, nie potrafili dostrzec jej czaru.

 

Farsa

Okolice Farsy

 

Jaka jest Moja Kefalonia?

Często sama zadaje sobie pytanie: jaka jest moja Kefalonia? Pierwsze co zawsze przychodzi mi na myśl to słowo zwariowana. Tak, to szalona wyspa, która śmie za każdym rogiem chować przed ludźmi, to o czym nie marzą w najśmielszych myślach. Każdego dnia jednak odpowiedź jest inna. Nigdy nie powtórzy się, bo kieruje nią to, co aktualnie dzieje się w moim życiu. Dzisiaj powiem Wam, że moja Kefalonia to wysokie, majestatyczne góry, obsiane przez skały wyrzeźbione przez wietrzne nożyce. To szlaki pokryte czerwoną ziemią, przez którą prześwitują stróżujące głazy. To plaże, do których schodzisz z uśmiechem i werwą, a wracasz przeklinając swe irracjonalne pomysły. To drogi na skróty, przez stado owiec czy byczków, zastanawiając się sto razy czy w razie potrzeby wygrasz z nimi bitwę. To wzgórza, gdzie jest się władcą widoków z owej minuty, która się nigdy już nie powtórzy. To miejsce, w którym możesz być sam, bez najbliższej rodziny, ale nigdy nie doświadczysz samotności – bo jesteś otoczony dobrem, energią i miłością, dzięki którym nawet największa tęsknota mija szybciej niż mrugnięcie oka. To miejsca, gdzie komercja nie zawitała ze strachu nad brakiem podręcznikowego wytłumaczenia emocjonalnych cudów. To miejsca z punktami, do których nie ma wyrysowanej mapy, gdzie czasem na drodze jest się zupełnie samemu, i ma się przeczucie, że w gęstych zaroślach tysiące kozich oczu obserwuje każdy krok, a drzewa kładą swe gałęzie we wskazującym kierunku. Tutaj wszystko ma miejsce, zwyczajnie — bo może. Nie ma przymusu, przyroda rządzi, czasem z poczuciem humoru a czasem ze złością, ludzie są tylko gośćmi, niezdarnie przeskakującymi strumień co z gór płynie, tworząc błotną barierę, w której utkwi nie jedna stopa… Słońce w tych miejscach zachodzi jakby wolniej, zmieniając barwy i grając światłem na zielonych liściach drzew, gdzie gdzieniegdzie szeleści usypiające życie… Całe te krajobrazy niczym z fikcji wyjęte są rzeczywistością dla tych, co wyobraźni dają upust, patrzą oczami duszy, nie boją się zanurzyć swych stóp w morzu życia… Są realne dla tych, co potrafią odnaleźć w sobie dziecięcą radość i poszukują, bo wiedzą, że w tym jest sens podróżowania. Kefalonia to w końcu miejsce, za którym tęsknota jest niewyrażalna, przeszywa duszę i serce na wskroś i drążyć będzie, dopóki nie wrócisz do tej ziemi spokojem i ciszą usłanej…

 

Jaskinia Melissani

Jaskinia z jeziorkiem

 

Odkrywaj Kefalonię bez pośpiechu razem z nami!

Zapraszamy Was serdecznie, byście otworzyli się na nowe doświadczenia, na coś, co z góry już przekreśliliście, podejmując decyzję o  zwiedzaniu Kefalonii na własną rękę. Zapraszamy Was, byście przyjęli od nas prezent, jakim jest nasza wiedza i uczucia, które wydrążyliśmy sami, nie oglądając się na innych, nie usiłując nigdy być kopią zastępczą, jakich dziś wiele. Cokolwiek uczynicie, wybierajcie mądrze, budujcie swoją świadomość i dojrzewajcie na prawdziwych podróżnych. Odkrywajcie, bądźcie dociekliwi i nigdy nie rezygnujcie ze swoich marzeń!

 

 

 

 

Palcem po wodzie pisane… sobota, 8 sierpnia 2020

Opublikowany przez
3

 

Pierwszy dzień po zbyt długiej przerwie w pracy…

 

Nie zdążyłam… Nie wyrobiłam się z planem… Nawaliłam…

Życie… Które palcem po wodzie jest nam pisane…

 

Mój ostatni post na blogu, to zapowiedź ciszy, która będzie zakończona przewodnikiem. “Prawie skończony”, a “skończony” to jednak dwa zupełnie różne stany. Ten przewodnik jest taki właśnie  “prawie” już skończony. Miała być już dawno całość. Ale uśmiecham się sama do siebie… Że tak jak każdego roku śnieg zaskakuje kierowców w lutym, tak samo i mnie, zaskoczyli turyści na samym początku lipca…

 

Zaczęło się tak jak zakładaliśmy. Pierwsze samoloty odwołane, pozostałe prawie puste. Ale świat się odradza i już w pierwszym tygodniu lipca, mieliśmy ręce pełne roboty. Z dania na dzień i turystów i wycieczek było jeszcze i jeszcze więcej.

 

Turyści, którzy przylecieli na Korfu pierwszym samolotem 1 lipca. Przecieraliśmy oczy, kiedy ich widzieliśmy. Ludzie na lotnisku tego dnia płakali…

W lipcu po tym molo nie da się przejść…  By wziąć udział w rejsach przechodzą nim tłumy ludzi z każdej części Europy! W tym roku… No cóż, w lipcu turystów było “nieco” mniej…

Nasza pierwsza wycieczka w tym roku, na samym początku lipca – tu jesteśmy na Paxos!

 

Ten sezon jest zupełnie inny niż wszystkie wcześniejsze. Turystów na wyspie jest o jakieś 80% mniej. Wszędzie jest bardzo spokojnie i kameralnie. Fakt, że w Grecji i na Korfu są turyści, dla mnie jest niezwykłym szczęściem. A to, że nadal możemy pracować – jest dla mnie wielkim osiągnięciem. W mniejszych grupach, na innych zasadach, ale mimo wszystko – DO PRZODU!

 

W tym roku pływamy również do kontynentalnej Pargi! Tam jest przepięknie…

Kolejny dzień pracy za nami… Kolejny port zdobyty!

Ja za sterem! Kto płynie?!

 

Jest już pierwszy tydzień sierpnia. Od momentu, kiedy na Korfu pojawili się pierwsi turyści, pracujemy pełną parą, wyciskając z każdego danego nam dnia pracy, tyle ile się da! Bo tegoroczny seon jest już bardzo krótki.

Mój przewodnik po Korfu już jest, ale nie zdążyłam z zakończeniem korekty. A zostało jej jeszcze kilkanaście stron. Przez kilka pierwszych dni lipca, przysięgałam sobie, że ją skończę, ale kończyło się tak, że zasypiałam nad klawiaturą komputera. W tej chwili nie mam ani trochę czasu wolnego. Na szczęście mimo wszystko możemy pracować, postanowiłam więc skupić całą moją uwagę wyłącznie na pracy, a zakończenie przewodnika przenieść na koniec października. Mam nadzieję, że jesteście całości ciekawi…

 

Zawsze najlepiej z piratami! Giorgos, czyli jeden ze sterników z Paleokastritsa.

A tu nasz dj, ze statku którym pływamy w rejsy na Paxos i do Pargi. Jest przezabawny! Bomba pozytywnej energii!

Te widoki… Bardzo mi ich brakowało!

 

Tegoroczny sezon na Korfu, jest dla mnie szkołą życia. Sprawdzianem dla mnie. Sprawdzianem mojej siły i wytrzymałości psychicznej. Codziennie coś się tu zmienia. Nic nie jest pewne. Wiele dni obfituje w stres i liczne problemy. Jest to okres, w którym czuje jak grunt pod moimi nogami faluje, namacalnie wiem, że większość rzeczy jest pisana palcem po wodzie. To sprawdzian również dla relacji z innymi ludźmi. Żeby poznać drugiego człowieka, trzeba zjeść z nim beczkę soli. Ciekawe życiowe doświadczenie…

 

Są dni, kiedy przecieram oczy… Że mimo tych wszystkich problemów na świecie, na naszych trasach potrafi być was aż tak wiele!

 

No, ale… Po burzy ZAWSZE przecież wychodzi słońce…

Wczoraj miałam zaszczyt pokazywać najpiękniejsze widoki Korfu Kindze Preis.

Dla mnie, niesamowite doświadczenie.

Są takie dary od losu, takie dni, takie doświadczenia, które wynagradzają tak wiele…

Trzymajcie za nas bardzo mocno kciuki!

Bardzo się teraz przydają…

 

Kinga Preis i jej przewodnik po Korfu, czyli ja!

 

 

 

Dlaczego do końca czerwca będzie tu cisza?… piątek, 5 czerwca 2020

Opublikowany przez
9

 

 

Kochani! Już od pewnego czasu, na blogu jest głucha cisza.  I będzie tak do samego końca czerwca. Obecnie nie piszę nowych postów, nie szykuję nowych filmików. Cały mój czas, myśli i energię poświęcam na pisanie mojego przewodnika po Korfu. Jest już 1/4… Czas leci jak szalony, a pracy przede mnią jeszcze ogromna ilość! Dlatego postanowiłam przez najbliższy czas skoncenrować się na 100 na jednym! Planowo mój przewodnik będzie gotowy w pierwszych dniach lipca. I wtedy wracam do blogowania. Trzymajcie za mnie kciuki…! Roboty jest po pachy!!! Jeśli macie ochotę podglądać jak powstają kolejne części – wpadajcie na moje Stories na Instagramie.

https://www.instagram.com/salatkapogrecku.pl/

Tymczasem, pozdrawiam was mocno z mojej obecnej bazy!

 

 

 

Gdzie znajduje się Campiello? I co to jest “kandounia”? Przewodnik po KORFU, cz. 32… niedziela, 18 maja 2020

Opublikowany przez
2

 

Miasto Korfu, Campiello

 

Piękno tego mikro – świata, potrafi być nieco abstrakcyjne. Często kryje się w odpadającym tynku i przypadkowym zestawieniu barw warstw, które się pod nim odsłaniają. Zbyt jaskrawym kolorze okiennic, które na wpół już wiszą, jakby przy następnym powiewie wiatru miały odpaść. Roślinach, które wyrastają wszędzie, którym do szczęścia potrzeba tylko kilka ziaren ziemi i kropla wody. Słońce robi tu przecież swoje. W wiszącym między budynkami praniu, które faluje na wietrze. Zgarbionej postaci, która cicho się przemieszcza. Jeszcze tu jest, ale za chwilę już zniknie za zakrętem, w następnej uliczce. I już nigdy jej nie będzie.

 

*

 

Campiello, to najstarsza część miasta Korfu, która właściwie w całości została zbudowana jeszcze przez Wenecjan. Dlatego jej zabudowania, to idealny przykład architektury typowo włoskiej. Domy są wysokie, zazwyczaj kilkupiętrowe, bo tak można było wykorzystać dla większej ilości mieszkań, cenną tu przestrzeń. Są zbudowane bardzo blisko siebie. Każdy budynek ma inny kolor, dlatego w Campiello wszędzie jest kolorowo. Najstarsze budynki powstały jeszcze w XVI wieku.

Kiedy spaceruje się po Campiello, jest się jakby w innym świecie. Nigdy nie ma tam zbyt wielu osób, bo przecież wszyscy zwiedzają centrum. Ale to właśnie w tej części cicho toczy się to prawdziwe życie. W labiryncie wąskich uliczek, czyli z języka włoskiego – kandounii. Tu nie działają już żadne nawigacje. Nie sprawdzają się żadne mapy. A jedynym wyjściem, jest się tu zgubić…

 

 

TUTAJ! przeczytasz więcej o najważniejszych zabytkach miasta Korfu.

TU! zobaczysz filmik o mieście Korfu.

TUTAJ! przeczytasz o historii wyspy Korfu.

 

 

 

 

Mniej… poniedziałek, 11 maja 2020

Opublikowany przez
37

 

 

Hej! Dorota, jak tam się trzymacie? Czy wszystko u was na Korfu ok? Czy możesz mi napisać ile jest przypadków zarażeń, bo mam różne informacje?? Czy słyszałaś już o tej drugiej fali w Chinach? Martwię się o was… Jak tam sobie radzicie…?

Cześć Dorotka! Jak sytuacja na Korfu? Ja ci współczuje… Jak wy sobie w ogóle radzicie??? Wszystko u was w porządku?

Cześć kochana! Jak u ciebie? Wiesz, że Korfu w tym sezonie to w ogóle pewnie nie istnieje? Co zrobicie?

Dorota, czy wiadomo już co z wakacjami w Grecji? Czy masz jakieś informacje, kiedy i czy w ogóle otworzą granice? A co z samolotami? Kiedy będą latać? Ja się bardzo stresuje, bo mam wczasy wykupione na połowę czerwca i nie wiem co będzie z naszymi wakacjami!!

A co zrobicie, jak tego lata  na Korfu w ogóle nie będzie sezonu? Z czego będziecie się utrzymywać?

No, ale jak polecimy na to Korfu, do tej Grecji, no to jak? Ja sobie tego w ogóle nie wyobrażam! To będziemy na plaży musieli w maskach chodzić?

Cześć Dorotka! Jak sytuacja na Korfu? Jak idzie praca? Czy przyjmujecie już pierwszych turystów?

Hej kochana! Dawno do Ciebie nie pisałam! Jak życie? Jak się trzymacie? Mam nadzieję, że sobie ze wszystkim radzicie!

 

I tak dzień po dniu. Dziesięć razy dziennie dostaję pytanie o to jak się mam. Mój telefon nie przestaje brzęczeć. Messenger co chwilę wypluwa  nowe wiadomości od dawnych klientów, znajomych, z którymi rozmawiałam już wieki temu i którzy teraz po latach się odzywają. Pytania, pytania i raz jeszcze pytania, na przemian z memami, które też zalewają. Tylko, że tak już po trzecim memie jednego dnia, nawet one przestają śmieszyć. A kim ja jestem? Wróżką? Ministrem zdrowia, czy Bogiem? Żeby wiedzieć, co będzie? Kiedy otworzą granicę? I co z sezonem w Grecji? Ta ciekawość, co słychać u mnie, w większości bardziej przypomina pozbawioną wyczucia  wścibskość. Często polukrowaną niby dobrą intencją, taką pseudo-troską.

Martwić się, to jest najgorsza rzecz, którą można dać osobie, której naprawdę życzymy dobrze. O tym wiem doskonale. Więc jeśli już odpisuje, to odpisuje tak, jak naprawdę czuje…

 

Hej! Twoje martwienie się o mnie, mi nie pomaga. Nie jest mi potrzebne.  Nie wiem co będzie i nie wiem jak będzie, bo nie mam zdolności żeby przewidzieć  przyszłość. Wiem tylko, że  ze wszystkim co mnie spotka – sobie poradzę. Zamiast martwienia się, pomaga mi wiara we mnie. Buziaki! Pozdrawiam!

Klik! I wysłane.

 

Większość pozostałych wiadomości usuwam, często w ogóle ich nie czytam, jeśli widzę jak brzmi początek. Z wielką przyjemnością do wirtualnego kosza wywalam wszystkie „jak tam u was?”, „jak sobie radzicie?”, „jak z pracą?”, „co zrobisz jeśli / gdy / a / bo…”. I tak dalej. I tym podobne. A pomiędzy nimi, wszelakiego typu memy.

Również z szaf wyrzucam kolejne niepotrzebne rzeczy. Ubrania. Stare gazety. Niepotrzebne szpargały. Nawet rzeczy, które mogą się jeszcze przydać, bo wcale nie przygotowuję mojego świata na kryzys. W końcu mamy to, co przyciągają nasze myśli… Tworzę jeszcze więcej dobrej, sprzyjającej mi przestrzeni. Ograniczam kontakty do tylko w zasadzie kilku. Mimo kwarantanny, wcale nie czuję, że potrzeba mi więcej ludzi. Chcę tylko kilku, którzy powodują, że czuje się lepiej. I nikogo więcej.

A co będzie jeśli…

A co będzie gdy…

A jak będzie… A kiedy już… A jeśli… A co gdy…

Obija się całymi dniami o uszy. Krąży w pokręconych zwojach mózgowych.

Można zwariować od pytań, na które nie ma odpowiedzi…

Zakładam sportowe buty. Wychodzę i mocno zatrzaskam drzwi od domu. I idę przed siebie. Mocnym, szybkim krokiem. Zostawiam całe to „jeśli”, „gdyby”, „ale”… Kilometr, za kilometrem są coraz dalej. Wdycham głęboko powietrze. Patrzę daleko przed siebie. Idę tak szybko, żeby trochę się zmęczyć, a jednocześnie w zmęczeniu znaleźć przyjemność. I tak po jakiejś godzinie, dochodzę do morza. Czuję w nozdrzach jego słony zapach. Teraz, kiedy jest coraz cieplej, ten zapach robi się jeszcze bardziej intensywny. Czuć sól, ryby, zapach morskich roślin. Myślę, że nie potrafiłabym już mieszkać daleko od morza.  Wdycham, wydycham. Czuję pustkę, a raczej przestrzeń w mojej głowie i  patrzę tak jak się da możliwie daleko. Woda porusza się jednostajnie, wiatr karbuje gładką taflę, promienie słońca bawią się odbijają się na falach. Morze, to dla mnie jeden wielki spokój. Zawsze przynosi mi ulgę i wytchnienie.

 

W ostatnich dniach w moim życiu jest mniej i mniej. Ludzi. Podróży. Rzeczy materialnych. Bodźców z zewnątrz. Rozmaitych aktywności.

Otwiera się miejsce dla wartości, których wcześniej nie znałam. Dla prostych doznań, które teraz są zdwojone.

Wszystko staje się prostsze. Kontakt z drugim człowiekiem jest łatwiejszy, kiedy bardziej wiadomo, kto jest kim, bo spadła maska. Doznania stają się dużo bardziej intensywne, jeśli jest ich o połowę mniej.

Mniej… Mniej… I mniej…

Nie walczę z tym, z czym wygrać nie mogę. Akceptuję i przyjmuję to, co teraz jest. Doceniam znacznie bardziej, to co mam.

Widok bezkresnego morza, po długim spacerze.

Zieleń oliwnego gaju.

Pyszne domowe jedzenie.

Mruczenie kota.

Spokojną rozmowa z mamą.

Smak upieczonego ciasta.

Kawę na wynos w papierowym kubku.

Czarno biały film, z napisami zamiast dźwięku.

Słońce na twarzy.

Słony zapach morza.

Spokojny wieczór z czerwonym winem.

I z tym wszystkim, wbrew wszystkiemu, jest mi dobrze.

 

 

 

 

Co to jest grill raclette? Pomysły przykładowych dań… sobota, 2 maja 2020

Opublikowany przez
7

 

 

Kiedy raz na jakiś czas wybieramy się z Janim do jego rodziców, moja teściowa Feta już tydzień wcześniej dzwoni i pyta: co chcemy zjeść? Dla Fety gotowanie jest bowiem jedną z największych przyjemności. Jani zazwyczaj prosi o typowe dla greckiej kuchni dania mięsne, a ja zawsze mówię, żeby zrobić grill raclette! I wtedy wszystkie inne potrawy schodzą na dalszy plan. Zjawiają się wszyscy członkowie rodziny, znajomi i przyjaciele, więc ludzi potrafi być naprawdę sporo. Na stole pojawiają się najróżniejsze pyszności, a na samym jego środku ląduje raclette! I zaczynamy! Jest dużo śmiechu, dużo zabawy i pyszne grillowanie.

 

Czym jest grill raclette i o co w takim grillowaniu chodzi? Ujmując krótko, jest to połączenie zabawy, gotowania i jedzenia.  Rodzice Janiego swój grill raclette kupili już lata temu, kiedy byli we Francji, ale sprzęt sprawdza się do dziś. I wyjmują go od czasu do czasu, kiedy jest albo też wcale nie ma ku temu większej  okazji. Zawsze  jest tak, że na to hasło „raclette” zjawia się cała rodzina. Dobry pretekst do spotkania, zabawa  i rewelacyjne jedzenie.

Takie grillowanie na raclette moim zdaniem najlepiej sprawdza się, kiedy osób jest sporo. Ale to również pomysł na ciekawą, romantyczną kolację tylko we dwoje. Grill raclette składa się z dwóch głównych części. Na górze jest płyta, która jest podgrzewana. Układa się na niej kawałki mięsa, ryby czy też nadające się do grillowania warzywa. Na górnej płycie smaży się jedzenie, a w dolnej części już podgrzewane są niewielkie patelnie. Można na nich położyć kawałki sera czy też warzywa. Patelnie wypełnione jedzeniem wędrują pod rozgrzaną płytę i tam również dochodzą do siebie. Przykładowy grill raclette znajdziecie tu:

 

https://severin.sklep.pl/grille-raclette/grill-raclette-severin-rg-2676

 

Z różnych składników każdy komponuje więc posiłek dla siebie, według swojego uznania. I tym samym każda porcja jest nieco inna. Przy przygotowywaniu posiłków jest u nas zazwyczaj dużo śmiechu, rozmów i dyskusji nad tym, co za chwilę trafi na talerz. Bo przecież przygotowując jedzenie można się świetnie razem bawić!

Rodzice Janiego najbardziej lubią jedną z najprostszych propozycji dań na grill raclette. Na górnej płycie smaży się wołowina lub cielęcina, która przyprawiana jest dopiero w trakcie smażenia. W niewielkich patelniach na ugotowanych wcześniej ziemniakach, rozpuszcza się ser. Niebo w gębie! Ale propozycji takich dań jest wiele, bo przygotowywanie takiego grilla jest prawdziwym wyzwaniem dla kreatywności!

 

Tutaj inne przykładowe dania na grill raclette…

 

Do patelenki wkładamy nachosy, na nie kilka kostek sera, a na to odrobinę ostrej papryki. Kilka minut pieczenia i snack już gotowy!

 

 

Do patelenki można również włożyć szynkę prosutto. Do niej dodajemy mozarellę oraz żółty ser.

 

 

Na górnej płycie można smażyć różne rodzaje dań mięsnych, na przykład kulki z mięsa mielonego, albo kiełbaski. Idealnie grillować się będą szaszłyki warzywne, albo po prostu położone na płycie: papryka, pomidor, cukinia, czy też grzyby.

 

 

Propozycji jest tyle, co kucharzy! Jest to świetny sposób na spędzenie czasu ze znajomymi, przy dobrej zabawie i super jedzeniu.

 

Pod tym linkiem znajdziecie grille raclette w najróżniejszych rozmiarach i wersjach:

 

https://severin.sklep.pl/grille-raclette

 

 

Są w życiu pewne stałości. Rejsy w Paleokastritsy, sternicy i święto sardynki… środa, 22 kwietnia, 2020

Opublikowany przez
3

 

No i w drogę! Szczęśliwie płyniemy w rejs…

 

Na całej Korfu mówi się, że Paleokastritsa to jest zupełnie inny świat. Tak między nami – nie tylko z powodu rajskich widoków, chociaż przez to również. Ale przede wszystkim, dlatego że w tej niewielkiej wiosce, panuje bardzo specyficzny klimat pracy. Paleokastritsa, to jedna z najpiękniejszych wiosek na Korfu, znajduje się w północno – zachodniej części wyspy. Jest tam tak pięknie, że kiedy jedzie się tam pierwszy raz, dosłownie nogi się pod człowiekiem uginają. Atrakcją numer jeden w tej wiosce, są słynne rejsy po wybrzeżu i okolicznych grotach.  Żeby wziąć udział w tych rejsach, czy też by wypłynąć do Rajskiej Plaży, do Paleokastritsy zjeżdżają się ludzie z każdej części świata.

Dla większości osób, które pracują w turystyce, na hasło „Paleokastritsa” ciśnienie od razu się podnosi. W Paleokastritsy zawsze wszyscy się kłócą. Kiedy jest szczyt sezonu to nie bata, że przyjedzie się z grupą i wszystko pójdzie gładko. W starciu ze sternikami, zawsze trzeba się postawić, przekrzyczeć, nie da się uniknąć kłótni. Jeden sternik strajkuje. Drugi chce płynąć jako pierwszy. Trzeci popłynie tu, ale już nie tam. Czwarty ma teraz przerwę  i w tej chwili musi koniecznie wypić kawę. Biorąc pod uwagę ilość turystów, gdzie każdy jest przedstawicielem innej mentalności, kultury i mówi w innym języku – zawsze panuje tam turystyczna Sodoma i Gomora.

TU! zobaczysz filmik o rejsach w Paleokastritrsa.

TUTAJ! przeczytasz więcej o Rajskiej Plaży na Korfu.

 

*

 

Było to albo pod koniec ubiegłego sezonu, albo jakoś dwa lata temu. Powoli kończyło się już gorące, greckie lato. I nagle lunął deszcz. Raz silniej, raz lżej padało na Korfu przez kilka dni prawie bez przerwy na słońce. Tak czasem dzieje się na wyspie i jest to oznaka, że zbliża się jesień. Podczas jednego z tych dni jechaliśmy z grupą na wycieczkę. Pamiętam, że kiedy już wjeżdżaliśmy do Paleokastritsa pomyślałam, że co prawda z rejsu to raczej będą nici, ale przynajmniej dziś będzie spokojnie. W spokoju wypiję kawę i choć raz w życiu miło z chłopakami sobie pogadamy.

Kiedy sezon trwa w pełni, dla każdego nawet dzień, dwa przerwy w pracy stanowią zwyczajnie stres. W trakcie dość krótkiego sezonu, każdy dzień który minął, już przecież nie wróci. Mnie osobiście stresuje to zawsze, kiedy dzieje się coś, co uniemożliwia mi plany związane z pracą. Kiedy więc już wjeżdżaliśmy do Paleokastritsy byłam przekonana, że sternicy będą w stresie.

Chwila czasu wolnego, więc siadam obok grupy sterników i zamawiam kawę. Rzeczywiście, dziś co prawda ulewy nie ma, ale są bardzo wysokie fale. Morze jest wściekłe. Nikt nigdzie nie popłynie. Niewielkie molo bezwładnie buja się na wysokich falach. Dwóch sterników, którzy siedzą obok mnie ubrani w jesienne swetry, grają w tawli. Jeden wali kostkami o tablicę, mocniej od drugiego. Trochę tak jakby ta gra polegała na tym, kto uderzy kostkami mocniej. Obydwaj klną przy tym jak szewcy! Cała uwaga i wszystkie zmysły, skoncentrowane na grze. Siedzę i się uśmiecham. Do mojego stolika dosiada się trzeci sternik. Rozchodzone buty wysuwają mu się ze stóp, rozczochrane włosy, kurtka wyjęta jak psu z gardła. Siada i od razu się śmieje. Zastanawiam się, co mu tak wesoło. Niby piję ciepłą herbatę, ale ja czuje zapach Metaxy.

-Jorgo!

-No co… Wolne dziś! Herbatki nie można się napić? Chcesz, to ci też naleje! Ta najlepsza, zobacz, z pięcioma gwiazdkami.

-Daj mi spokój! Ja nie mogę…

-Oj, tam nie mogę, nie mogę… – siedzi, pije, śmieje się i patrzy w morze, a ja czuje, że chyba nikomu dziś nie w głowie już praca. Próbuje nieco zmienić temat, więc pytam, bo to akurat pierwsze co mi na myśl wpada:

-A wiesz, że dziś w Ipssos jest święto sardynek? Jak skończymy wcześniej, to jadę zobaczyć, spróbować… Ciekawe jak będzie?

-Taaak! To może ja też pojadę! Spiro! – woła do przechodzącego obok kolejnego sternika. Swoją drogą to ciekawe, że mają dzień wolny, a widzę, że wszyscy na stanowiskach pracy. Podchodzi Spiro. Idzie z paczką chipsów i beztrosko sobie je podjada. – Spiro, słyszałeś że dziś w Ipssos jest święto sardynek? Może podjedziemy?

-Ach, tak… No, a w jakiej cenie będą te sardynki? – pyta Spiro.

-Ja nie wiem, ale jak święto, no to chyba będą za darmo! – mówi Jorgo.

Jeden ze sterników, co gra z drugim w tawli, woła:

-Jakie za darmo! Nic za darmo nie masz! Na pewno trzeba płacić!

-Ale jak święto, to święto! Za darmo powinni dawać te sardynki, no bo to święto!– krzyczy Spiro jedząc chipsy.

-Wiesz coś o tym? – dopytuje Jorgo i patrzy mi głęboko w oczy. Zanim jeszcze zdążyłam otworzyć usta, jedne ze sterników, ten co gra w tawli, woła:

-A jak jest festiwal piwa Sipro, ten w Arillas, to piwo dostajesz za darmo? Jakby było za darmo, to przecież by zbankrutowali!

 

TU! przeczytasz o festiwalu piwa w Arillas.

 

-Ale piwo, to piwo. A sardynka, to sardynka! Ja nie jadę nigdzie, jak nie ma za darmo.

Nie minęło dziesięć minut, a zebrało się ich grubo ponad dziesięciu. Skąd ich tam tylu, sama nie wiem. Tych dwóch co grało w tawli, to nawet o tawli już zapomnieli i jeden krzyczy przez drugiego: że te sardynki to powinny być za darmo, bo jak nie to jest głupota, drugi że trzeba płacić, a jeszcze inny, że one to na pewno będą nawet droższe i to ze dwa razy.

-Co, ale to jest już nonsens! Poczekaj, czekaj… To ja mam jechać z Liapades do Ipssos, wydawać na benzynę, płacić piwo, które będę sobie chciał kupić i jeszcze mam płacić za sardynki??? To jaki jest cel tego święta? My mamy świętować, czy rybakom trzeba dać więcej zarobić?

-No… Co ja mam ci powiedzieć? Tak to w tym Ipssos działa. Z tego co słyszałem za sardynki na święto sardynek w Ipssos, trzeba będzie płacić!

-To ja zrobię tak! Ja na  jutro uchwalam święto sternika, tutaj w Paleokastritsy i  niech przyjadą wszyscy i rejs po grotach będzie kosztować nie dziesięć euro, a dwadzieścia! No bo jak święto sternika, to święto! Więc będzie to polegać na tym, że tego dnia będziemy zarabiać podwójnie!

-Co ty opowiadasz! Spiro! Zidiociałeś! Słońce ci mózg chyba przypaliło!

-Co? Ja… Nie mów tak do mnie! Tak do mnie nie mów! Chcesz, żebym  ci przywalił?

I się zaczyna… Jeden krzyczy przez drugiego. Wyzwiska i przekleństwa. Zebrali się już wszyscy i jest wielka dyskusja: czy sardynka podczas święta sardynki w Ipssos ma być za darmo, po normalnej cenie, czy ma kosztować podwójnie…

Na szczęście widzę, że wraca moja grupa. Podnoszę się z krzesła, ale nawet nikt nie widzi, że wstaje. Więc mówię właściwie sama do siebie:

-Do widzenia, do jutra! To ja panom dziękuję!

Idę do autobusu, a raczej już się ewakuuję.

Po co ja  o tym w ogóle mówiłam? O tym święcie. Ipssos i sardynkach… Nawet jak mają wolne, kłócą się jak zawsze! A może to i dobrze, że są w tym życiu jakieś stałości?

 

Kiedy jest szczyt sezonu, kolejka na na rejs po grotach potrafi być taka…

…albo nawet taka!