Trzy powody, dla których robię postanowienia noworoczne… sobota, 30 grudnia 2017

Jedną z najważniejszych dla mnie wartości jest wolność. Biorąc w nawias to, co teraz dzieje się w polityce, tak na co dzień – żyjemy w fantastycznych czasach. Możemy podróżować, zmieniać miejsce zamieszkania, prace, zainteresowania, grono znajomych. Internet i rozwój cywilizacji, dają nam niekończące się możliwości. Jesteśmy wolni. Więc tak jak chcemy, możemy kształtować swoje życie. Mamy wszystko, co jest do tego potrzebne.

Kiedyś tego nie robiłam, ale moja przeprowadzka do Grecji sześć lat temu, zmieniła nie tylko kraj, w którym mieszkam. Stała się zapalnikiem, do zmian we mnie. Pamiętam, że kiedyś nigdy się za bardzo nie zastanawiałam, jak ma wyglądać moje życie, czym chcę się zajmować, jaka być, z kim się przyjaźnić. Życie płynęło ot tak sobie. Fajnie, nic nie można było zarzucić. Ale gdzieś w środku czułam, że wiele rzeczy jest u mnie przypadkowych i takich na pół gwizdka.

W chwili, kiedy przeprowadziliśmy się do Grecji, powiedziałam sobie, że od teraz, żyję na 100%. Jak najlepiej mogę, wyciskając jak sok z cytryny,  z życia wszystko co najlepsze. Wtedy zaczęłam żyć coraz bardziej świadomie. Od tej przeprowadzki, każdego roku, kiedy kończy się grudzień, robię postanowienia noworoczne. Jak i dlaczego?

__________

Przeczytaj TU! o greckim podejściu do życia…

 

1. PRZEŚWIETLAM CAŁE SWOJE ŻYCIE

Związek, rodzina i przyjaciele. Praca. Hobby i czas wolny. Moje ciało i moje zdrowie. To jak wyglądam. Staję obok. I na tyle obiektywnie na ile się da, przyglądam się swojemu życiu i wszystkim jego dziedzinom. Zawsze jest coś do zmienienia, więc konkretnie zapisuje to, co chcę zmienić. Spędzać więcej czasu z moją rodziną i przyjaciółmi, czy też może pracować jeszcze więcej. Co chcę robić w czasie wolnym? Czy dolega mi coś, nad czym powinnam bardziej się skoncentrować. Zapisuję wszystko dokładnie i wiem nad czym skupić się przez całe najbliższe 12 miesięcy.

 

2. ZADAJE SOBIE NAJRÓŻNIEJSZE PYTANIA

Zaczynając od tego najbardziej podstawowego: czy jestem szczęśliwa? Zawsze jest coś, co gdzieś tam mnie gniecie. Więc zdobywam się na najtrudniejszą rzecz na świecie. Zadaje sobie podstawowe pytania  i w swoich odpowiedziach jestem całkowicie szczera. Czy droga życiowa, która idę jest na pewno dobra? Czy moje życie wygląda na pewno tak jak chcę? Co dokładnie mogę w nim zmienić? Naprawdę uważam, że szczerość wobec samej siebie, jest jedną z najtrudniejszych rzeczy w życiu.

__________

TU! przeczytasz o naszej podróży do Santorini.

 

3. OBIERAM KIERUNEK I WYZNACZAM CELE

Znów zapisuje dokładnie wszystkie rzeczy, których chcę. Co osiągnąć w pracy? Gdzie pojechać? Co dokładnie robić w czasie wolnym? Jak wyglądać i  jak się czuć?

Taka zpisana kartka, przez cały rok jest dla mnie jak mapa. Wiem dokładnie, w którym kiedynku iść, gdzie się zatrzymać i co zobaczyć po drodze. Dokładnie tak, jak w dobrze zaplanowanej podróży. Jeśli jest dobrze zorganizowana, można zobaczyć, poczuć, dowiedzieć się znacznie więcej.

 

Tu wcale nie chodzi o to, by pod koniec roku na 100% odhaczyć wszystko. Dla mnie najważniejsze, by zupełnie szczerze wiedzieć, czego chce i w którą stronę iść. A później realizować swoje cele, marzenia i plany, krok po kroku.

Jestem po kilku dłuższych spacerach, takich samej ze sobą. Kilku dłuższych rozmowach we własnej głowie. Co? Jak? Po co i dlaczego? Właśnie wczoraj zrobiłam dobrą kawę i wyciągnęłam czystą kartkę białego papieru. Nowy Rok, mimo że to przecież tylko symbol, jest jak tabula rasa, która  daje nową szansę. Zapisałam wszystko. Kreśliłam, zamazywałam, podreślałam i zmieniałam. Za chwilę całość wyląduje w nowym kalendarzu na rok 2018. I już nie mogę się doczekać ranka, kiedy obudzę się 1go stycznia. Wstanę i zacznę swoją podróż w kolejne 12 miesięcy. I znów od początku, będę kreować wszystko najpiękniej jak tylko mogę…

 

Szczęśliwego Nowego Roku! Mądrych pytań i bardzo szczerych odpowiedzi…

__________

TUTAJ! przyczytaj o tym jaka jest pogoda na Korfu.

Jakich Świąt sobie życzysz?… poniedziałek, 25 grudnia 2017

 

Kiedy w gazetach, internecie i na reklamach widzę zdjęcia idealnych Świąt, zawsze się trochę śmieje i zastanawiam, czy ktoś takie Święta ma. A może ujmę to inaczej… Czy takich idealnych Świąt ludzie naprawdę chcą…

Mam takie szczęście, że cała moja rodzina w temacie Świąt Bożego Narodzenia, jest całkowicie wyluzowana. Zjeżdżamy się z każdej części Polski. Jest nas dużo więc, jest jeden wielki harmider. Bałagan na całego, bo dominują maluchy. Nic nie jest na czas i często trochę daleko do pojęcia „dobra organizacja”. Ale moje Święta są prawdziwe.

Trochę tak, jak z tymi piernikami na fotce wyżej.

Koślawe, nierówne, powyginane. Ale zrobione razem. Przepełnione sercem i wszystkim tym co najlepsze w słowie „rodzina”.

Święta to dla mnie czas pełnego luzu. Czas, kiedy mogę być z bliskimi i mogę być tylko dla siebie. To dla mnie również ten moment, kiedy mam czas przemyśleć mój mijający rok. Prawdziwie zapytać siebie, czy wszystko w moim życiu jest tak jak chcę. Czy biegnie ono w stronę, którą chcę żeby biegło. Szczerze odpowiedzieć sobie, czego chcę od życia, czego chcę od siebie. Jak ma ono wyglądać. Widok nowego kalendarza, w którym nie ma nawet jednej kropki, jest jak jedna wielka nowa szansa.

Czego życzę Wam w te Święta? Żebyście spędzili je tak, jak chcecie.

Czego życzę Wam na Nowy Rok? Żebyście szczerze odpowiedzieli sobie, czego chcecie. I ze świadomością, że życie naprawdę zależy od nas, szli w wyznaczonym przez siebie kierunku.

 

Twoich Świąt!

Twojego Nowego Roku 2018!

_________________

Masz ochotę zrobić na Święta coś typowo greckiego?

Kliknij TU!, żeby sprawdzić przepis na greckie świąteczne ciastka KOURABIEDES.

WIELCY GRECY. Akis Petretzikis. Czyli, najlepszy kucharz dzisiejszej Grecji… sobota, 23 grudnia 2017

 

Akis na okładce swojego magazynu

Kiedy kolejny i kolejny raz słyszę słynne stereotypowe stwierdzenie, że Grecy to lenie, to w środku mnie dusi. Muszę się nastarać, żeby zachować plus minus neutralny wyraz twarzy. Jak zazwyczaj odpowiadam? Krótko. Że Grecy są leniami, dokładnie tak samo, jak Polacy złodziejami. Boli, kiedy tak mówią o nas inni, prawda? To dlaczego tak łatwo oceniamy innych?

Idealnym przykładem tego jak fantastycznie Grecy potrafią tworzyć, kreować, pracować jest Akis Petretzikis. Przyznaje się publicznie, ale bez obaw. Jani również dobrze o tym wie… Kocham tego gościa! Jest dla mnie wzorem jak pięknie można rozwijać swój talent, kreować karierę i pasję zamieniać również i na pieniądze.

 

Swobodnie, Akis Petretzikis może być uznany, za obecnie najsłynniejszego kucharza  Grecji. A ma dopiero 33 lata. W czym tkwi jego fenomen? Po pierwsze,  przełamał funkcjonujący w Grecji stereotyp, że dobra kuchnia wyjść może jednie spod pulchnych paluszków greckich pań domu, najlepiej w zaawansowanym wieku. Po raz pierwszy zaczął gotować facet z tatuażami, który modnie się ubiera i wygląda na macho.  Po drugie. Grecy zakochali się w jego przepisach.  Bo okazało się, że fantastyczne dania mogą być również szalenie proste. A w końcu po trzecie, do typowych greckich przepisów,  Petretzikis wprowadził nieco potrzebnego kosmopolitycznego powietrza.

Ale jak do tego doszło? W 2010  Petretzikis wygrał pierwszą edycję greckiego Master Chef. Na ekranie prezentował się genialnie, więc szybko zainteresowały się nim media. Następnie przyszedł własny program, kanał na You Tube, również własny magazyn i kilka wydanych książek kulinarnych. Obecnie Akis Petretzikis dorobił się dwóch lokalów w Atenach. Burger AP, gdzie serwuje się dobrej jakości jedzenie fastfoodowe i Kitchen Lab, gdzie można zjeść słodkości, brunche i wypić świetną kawę. Oba miejsca, okazały się strzałem w dziesiątkę i często nie ma tam wolnych miejsc. Są przykładem idealnego rozeznania, czego teraz potrzebują Grecy. Jedzenie jest szybkie, świetne, a ceny są przystępne. Autorem jest sama kulinarna gwiazda, ale przyjść i spróbować może każdy.

Kliknij TU!, żeby przeczytać o tym gdzie zjeść na KORFU.

Akis Petretzikis jest tyranem pracy. Podobno śpi góra sześć godzin dziennie. Gotuje, gotuje i raz jeszcze gotuje. Jest go pełno wszędzie. Ma rewelacyjne wyczucie,  co potrzebne jest Grekom właśnie teraz, co się sprawdza i co jest modne. Doskonale posługuje się mediami społecznościowymi. Wie jak wykreować produkt, a później umiejętnie go sprzedać. Ujmując krótko. Talent, potężna ilość  pracy i rewelacyjna reklama. Przykład świetnie rozwijanej kariery, jaką można obserwować w Grecji teraz.

Wypróbowaliśmy z Janim już wiele  przepisów Akiego. Zawsze bacznie obserwuje co takiego  dzieje się  na jego Instagramie. Tuż przed Świętami byliśmy również w słynnym Kitchen Lab. Zobaczcie jak jest tam pysznie! W dzisiejszym poście zapraszamy Was również na krótki filmik!

 

Adres Kitchen Lab:

Anthipolochagou Tassopoulou 2

Ag. Paraskevi 153 43

Ateny

 

 

Kocham to co robię!… niedziela, 17 grudnia 2017

 

Na blogu W Matni Kobiecości, właśnie ukazał się wywiad ze mną. Możecie w nim przeczytać tym razem więcej o mnie. O tym jak to się stało, że życiowo jestem w tym właśnie miejscu? Jak odpowiedziałam sobie na pytanie, co chcę robić w życiu? I co takiego zrobiłam, że moja pasja jest obecnie moją pracą?  Dziś, trochę z innej perspektywy, niż zazwyczaj jest na moim blogu. Miłego czytania:)

http://wmatnikobiecosci.blogspot.gr/2017/12/48-kocham-to-co-robie-saatka-po-grecku.html

Z CYKLU: zacznij lekko poniedziałek – Na ile swoją pracę wycenia grecka pani domu?… poniedziałek, 11 grudnia 2017

IMG_20171122_153616

Ostatnio dorobiłam się dwóch nowych koleżanek, z którymi kocham chodzić na kawę. Poznałyśmy się na zajęciach z aerobiku. I tak najczęściej już po, wyskakujemy na dwie chwilki do pobliskiej kawiarenki. Wtedy się zaczyna… Typowa babska paplanina, która dotyka wszystkich spraw tego świata.

Vasso jest tuż przed trzydziestką. Jest mężatką i ma dwóch malutkich chłopców. Z wykształcenia jest pielęgniarką, ale na tę chwilę jest w domu. Tęskni  do swojej pracy, ale też lubi bycie panią domu. Uwielbia dbać o swoje rozkoszne maluchy, zajmować się domem, sprzątać, gotować. Maniakalnie robi też na drutach. Tak na marginesie, czapka którą teraz tak często możecie zobaczyć w opcji Your Story na moim Instagramie (link TU!), jest właśnie autorstwa Vasso. Jest jedną z tych kobiet, które kipią energią, mają zawsze sto pomysłów co zrobić na obiad i jak na zdrowy rozum rozwiązać życiowy problem.

*

-No i wiecie… – Vasso zapala papierosa, a po chwili pije łyk kawy – Teoretycznie nie jestem nigdzie zatrudniona. Ale z dwójką szkrabów, nie ma takiej chwili, że siedzę i czytam spokojnie gazetę. Wczoraj przychodzi z pracy Niko, rozsiada się na kanapie i mi tu zrzędzi jak to on jest zmęczony. Ale przepraszam! Chwileczkę… Wiem że jest mu ciężko, ale przecież po ośmiu godzinach pracy, jedyne czym się zajmuje to zmiana kanałów w telewizorze. Ma wszystko pod nos podstawione. Więc mu mówię: „Weź tak nie narzekaj, bez przesady!”. I wiecie co mi odpowiedział?!?! Mówi, że jak coś, to mi nie da mojej pensji! Myślałam, że z miejsca zejdę. Tak powiedział niby żartem, ale to wcale nie było zabawne.  Wpieniłam się i mówię:

-Słuchaj no stary dziadzie! O której dziś był obiad? Jak w szwajcarskim zegarku – punkt trzecia. A smaczne było?

-Tak…

-I na dodatek… Zdro-we! Ale masz dziś ładnie uprasowaną koszulę? Kto to zrobił? Ty sam?

-Nie, no ty…

-To teraz spójrz na swoich dwóch synów. Najedzeni, czyści, grzeczni i zadowoleni! A myślisz, że wychowywanie ich jest proste? Teraz rozejrzyj się po swoim domu. Pokaż mi, gdzie tu widzisz bałagan? No,  gdzie?

-Jak zawsze… Czysto jak w kościele…

-A czym pachnie???  Co jest teraz w piekarniku?

-Pieczesz kourabiedes… [nasz przepis na greckie ciastka – kourabiedes,  jest TU!]

-Zjesz?

-No pewnie!

-I widzisz mój drogi, ta część tej twojej pensyjki, którą mi dajesz, jest zupełnie nie współmierna do mojej pracy. Jakbyśmy mieli być uczciwi, tak na sto procent, to należą mi się trzy całe twoje pensje! Co najmniej na takie pieniądze, wyceniam ci moją pracę! Dzień w dzień! I nigdy nie biorę zwolnienia od lekarza!

-Oj, nie przesadzaj… Przestań już…

-Nie podoba ci się??? To zaproponuje ci teraz fantastyczną wycieczkę. Punkt pierwszy. Idziesz szybko na górę. Wyciągasz walizkę i wkładasz do niej, co ci jest potrzebne. Punkt drugi! Wchodzisz do samochodu. I punkt trzeci  – wracasz do mamusi!

-Vasso, przestań już! Przecież ja sobie tak tylko zażartowałem!

-A no tak… To był tylko taki sympatyczny żarcik! No wiem… Wiem… Tak, tak! Wiesz… Ja też sobie teraz tylko tak żartowałam… No już, rozchmurz się! No chyba nie bierzesz sobie tego teraz tak na serio!

*

-I wiecie co dziewczyny… – kończy Vasso – Od tej pory nigdy nie narzeka jaki to on jest zmeczony. Jak ręką odjął! Zaczął nawet pomagać przy zmywaniu i prasowaniu. Niby nic wielkiego, ale zawsze coś!

 

Żeby być szczęśliwym, człowiek musi pracować… piątek, 8 grudnia 2017

Sałatka po grecku

Sałatka po grecku

Ogórek jest po pierwsze najlepszym przyjacielem, a po drugie kuzynem Janiego. Było mi przykro, kiedy podczas ostatniej wizyty w domu Sałatki widać było, że w jego życiu dzieje się źle.

Nadal jeszcze czasem mnie to zaskakuje. Że w greckich rodzinach o problemach mówi się zupełnie zwyczajnie. O rzeczach, które leżą gdzieś na samym dnie duszy, których przecież niby człowiek powinien się wstydzić, ludzie potrafią tu opowiadać z równą łatwością, jakby tłumaczyli przepis na ciasto. W Grecji, wśród Greków naprawdę mało jest tematów tabu. Psychologowie ze zdobyciem pacjentów mogą mieć ciężko.

Podczas jednego z obiadów, na którym zebrała się spora liczba członków rodziny, Ogórek sam powiedział, że czuje się fatalnie. Ma trzydzieści parę lat. Od ponad dwóch jest  bez pracy i bez perspektyw na znalezienie czegoś. Rozstał się z dziewczyną. W portfelu zrobiło się  pusto. Zrezygnował z wynajmowanego mieszkania i wrócił do mamy. Dzień po dniu, tej energii żeby wstać rano, było coraz i coraz mniej. W końcu ta mała iskierka „chcę”, prawie przestała się tlić. Wystarczyło spojrzeć na Ogórka, żeby od razu wiedzieć, że jest naprawdę źle. Wydrążone brakiem snu, cienie pod oczami. Szara cera. Włosy, które dawno nie widziały fryzjerskich nożyczek. Ubranie, które wyglądało jakby na trzy minuty przed wyjściem, wyjął z kosza na pranie, to co pierwsze wpadło w ręce.

Bałam  się, co będzie dziać się dalej.

*

Ślub Olivki i Pieprza [kto jeszcze nie czytał o ich ślubie – post o tym jest TU!], był również idealną okazją do spotkania się ze wszystkimi członkami rodziny. Czego można się było spodziewać, my z Janim siedzieliśmy przy Ogórku. Każdy w rodzinie wie, że Jani i Ogórek, to od dziecka takie papużki nierozłączki. Kiedy spotkaliśmy się jeszcze przed urzędem stanu cywilnego, prawie go nie poznałam. Wszystkie namacalne różnice, skupiały się jak w soczewce, w świecących się oczach.

Beżowe, lejące się spodnie. Świeża, błękitna koszula rozpięta przy szyi. Wypastowane na błysk buty, w których można było się przejrzeć. Modnie przycięte włosy i połyskujący na nich żel.

*

-No powiem cioci, że Ogórka to nie poznałam – zaczepiłam jego mamę – Cytrynę, bo po prostu nie mogłam się powstrzymać. [TU! i TUTAJ! znajdziecie przykładowe posty o mamie Ogórka, natomiast TUTAJ! koniecznie zobaczcie jak na każde Boże Narodzenie Cytryna fajnie dekoruje dom].

-Haha! – głośno się zaśmiała – Wiem, wiem. Ta praca dodała mu skrzydeł, a już było marnie. Właściwie przestał wychodzić ze swojego pokoju. Daj spokój… Całe dnie i noce przed komputerem. Nie wiedziałam, co ja mam robić…

Były już takie momenty, kiedy Ogórek prawie się załamał. Aż w końcu, ktoś powiedział mu, że w Lidlu obok, szukają kogoś do pracy. Lepsze to, niż nic i tak wysłał swoje CV. Co prawda pensja była malutka, warunki pracy bardzo słabe, ale tak jakoś się złożyło, że jak już napisał swoje CV, no to jak już było gotowe, to wysłał  do kilku innych. A jak zaczął wysyłać, tak po drodze, sprawdził jeszcze kilka miejsc z ogłoszeniami o prace. Zupełnym, ale to zupełnym przypadkiem, Ogórek znalazł jedno ogłoszenie, które naprawdę bardzo mu się spodobało. Coś w rodzaju pracy marzeń. Na lotnisku, kilka kilometrów od domu, szukali kogoś, kto będzie się zajmować systemem rezerwacji biletów lotniczych. Do tego wpadało jeszcze kilka (przyznaję, zupełnie niezrozumiałych dla mnie) zadań typowych dla informatyków. Ogórek trochę automatycznie wysłał swoje CV i pewnie już o nim zapomniał.

Dzień, w którym dowiedział się, że nie nadaje się nawet na najniższe stanowisko w sieci marketów Lidl, musiał po prostu go dobić. Zamknął się w swoim pokoju i już w ogóle przestało mu się chcieć gadać. Ale dokładnie tego samego dnia, jakoś pod wieczór, zadzwonił jego telefon.

-Mamo!!! – łupnęły o ścianę drzwi od zadymionego, ciemnego pokoju, który od tygodnia nie zaznał światła dziennego –Musisz iść ze mną jutro na zakupy! Przecież ja nie mam w co się ubrać. Te stare ubrania, nadają się na śmieci.

I to był właśnie ten moment przełomowy. Ogórek dostał pracę na lotnisku i za kilka dni zaczynał szkolenie. Zmienił garderobę. Poszedł do fryzjera. Kupił sobie nawet notatnik i plastikowy kubek na kawę, żeby mieć go w samochodzie. I tak po ponad dwóch latach bezrobocia i pogrążania się w sobie, poszedł do pracy.

Praca, okazała się być rzeczywiście dla niego świetna. Pensja nie jest jeszcze zbyt wysoka, ale wszyscy z Ogórka są bardzo zadowoleni. Okazał się być bardzo pracowity, rzetelny i błyskotliwy. W nowej pracy poznał też kilku nowych kumpli i fajnego było coś jeszcze…

*

-No i w każdą środę mamy trzy samoloty  z Polski i to jednocześnie. Osiem, albo nawet i dziewięć na dziesięć! – mówi do mnie, prawie sylabizując.

-Co? – odpowiadam pytaniem, bo zupełnie nie mam pojęcia o co mu chodzi.

-Mogę stwierdzić, że nawet dziewięć na dziesięć. Niech ci będzie! Dziewięć, na dziesięć dziewczyn z Polski są naprawdę piękne! Co wy takiego jecie?  Najpiękniejsze kobiety w całej Europie! Wszyscy w pracy, najbardziej lubimy właśnie środy…

 

 

Sałatka po grecku TV – odc. 20: Jak zrobić PASTICIO?… sobota, 2 grudnia 2017

DSC_0413

Pasticio to jedno z mięsnych dań obiadowych, które idealnie nadają się właśnie teraz, czyli na okres jesienno – zimowy! Jest to rodzaj zapiekanki, która składa się z trzech warstw: makaronu, mięsa mielonego wymieszanego z sosem pomidorowym oraz sosu beszamelowego. Już niewielka porcja daje poczucie sytości. Żeby zrobić pasticio trzeba poświęcić trochę  czasu, ale za to można zrobić nieco więcej, dzięki czemu kolejnego dnia – gotowanie z głowy!

Jeśli próbowaliście mussakę, pasticio jest daniem dość podobnym. Jaka jest różnica? Zamiast warstwy ziemniaków i bakłażanu, mamy gruby makaron bardzo podobny do spaghetti. Nasz przepis na mussakę znajdziecie TUTAJ! Natomiast TUTAJ! możecie zobaczyć jak gotowaliśmy mussakę na żywo w „Pytaniu na Śniadanie”.  Dziś zapraszamy na filmik z pasticio w roli głównej. Niżej znajdziecie wszystkie składniki!

https://www.youtube.com/watch?v=XV0FHW81vl4

SKŁADNIKI NA PASTICIO

250 gr makaronu (najlepiej nieco grubszego spaghetti)

500 gr mielonego mięsa wołowego lub wieprzowego

1 cebula

1 większy ząbek czosnku

2 pomidory

oliwa z oliwek

1 łyżka cukru

50 ml czerwonego wina

tymianek

cynamon

liście laurowe

sól i pieprz

SOS BESZAMELOWY

½ litra mleka

100 g masła

3 żółtka

50 – 70 gr mąki

gałka muszkatołowa

sół i pieprz

kostka bulionu warzywnego

100 g sera żółtego