To była misja niemożliwa. Tego dnia kończąc wycieczkę, zaliczyliśmy opóźnienie sezonu. Dzień był intensywny, a na dodatek koleżanka, z którą miałam na ten koncert iść, w ostatnim momencie z akcji zrezygnowała.
-O której mam być w 54 [najsłynniejszy klub na Kerkirze – przypis mój;)], żeby być na czas? – pytam Christosa, naszego kierowcy, który w 54 bywa co weekend, od momentu kiedy tylko na Korfu kończy się sezon. Christos, z czeluści schowka w drzwiach swojego autokaru, wyjął obgryziony jak przez królika długopis, wziął moją rękę i powoli, skrupulatnie napisał na jej środku, jakby był to największy sekret: 00.00.
-Wcześniej nie ma sensu. Dopiero po 24 rozkręca się impreza. Ale daj spokój! Co tam będziesz robić… sama…?
No właśnie… Kończę w myślach: „sama…??? Przecież to głupio. Tak jakoś dziwnie. To nie… wypada!”.
Do domu wróciłam gruuubo po 22. W przelocie zamówiłam wielką pizzę. Zjadłam, wzięłam prysznic, spojrzałam na łóżko. Na jednej części leżała moja pidżama. A na drugiej świeży t-shirt, który przygotowałam sobie już dzień wcześniej.
Minuta na podjęcie decyzji. Wypada? Czy też nie? A jakie właściwie to ma znaczenie?! Wkładam t-shit, jakieś jeansy. Maluje usta szminką. To pierwszy koncert Pandelisa na Kerkirze. Tej nocy wszystko inne mam w głębokim poważaniu.
Zanim jednak wyszłam z domu, dojechałam i znalazłam miejsce do parkowania, dobiła pierwsza w nocy. Stanęłam w długiej kolejce, która kończyła się gdzieś na jezdni. „Nic z tego…” – mówił mi głos w głowie. Ale coś w jego tle podpowiadało, by się jednak nie poddawać. Do 54 weszłam o 1.40 w nocy.
-O której wchodzi na scenę Pandelis? – pytam myśląc, że może już skończył.
-2.00.
-Idealnie!
To był absolutnie najpiękniejszy koncert, na jakim byłam w życiu. Wychodząc, cała w skowronkach, przysięgłam sobie, że w życiu już nigdy więcej nie wyrządzę sobie krzywdy, myśląc w kategoriach: „wypada mi / nie wypada”.
*
Ale… Zaczynając od początku. Kim jest Pandelis Pandelidis? I dlaczego jestem w nim po prostu zakochana?
Jego pierwszy krążek ukazał się 2012 roku, tak więc jedynie trzy lata temu. Pierwsza płyta została podwójną platyną. Nie wiem czy jest w Grecji drugi taki artysta, który serca Greków podbił w tak spektakularny sposób, cały czas nagrywając przebój za przebojem, piosenki, które obecnie w Elladzie zna każdy.
Pandelidis jest swoistym zaprzeczeniem typowego, greckiego artysty estradowego, więc jego osoba jest swoistym fenomenem. Jest lekko przy kości. Jeśliby zdjąć modne ciuchy, to wygląda „tak sobie”. Nie manipuluje sercami nastolatek. W tabloidach raczej brak informacji na jego temat. Nie skandalizuje, nie jeździ żadnym porsche. Na scenie stoi spokojnie, porusza jedynie trochę głową i ręką. Kiedy śpiewa zamyka oczy. A w jego głosie jest takie coś… co porusza wszystkie uczucia.
Piosenki Pandelisa to często melodyjne ballady, w których tle słychać buzuki, przywodzące na myśl typowe greckie pieśni, albo przepiękne skrzypce. Chyba wszystkie utwory Pandelisa, podobnie jak wszystkie inne greckie piosenki, mówią o miłości. Ale teksty, które śpiewa to prześliczne liryczne utwory, które potrafią przekroić serce na pół.
Dobra muzyka mówi sama za siebie. Nie trzeba jej tłumaczyć. Niżej trzy z moich ulubionych piosenek. Posłuchajcie…
