Jeszcze za życia przyszło mi mieszkać w raju… poniedziałek, 19 kwietnia 2021

 

Korfu, Paleokastritsa, plaża św. Spirydona

 

Wszystko ma swoje plusy i minusy. Każdy kij ma dwa końca. Nic w życiu nie jest ani czarne, ani tylko białe. I tak jest dla mnie również w przypadku tego lockdownu.

 

Dokładnie 7 listopada ubiegłego już roku, cała Grecja została objęta bardzo restrykcyjnym lockdownem. Nie można przemieszczać się po wyspie i całym kraju, wychodzi się jedynie po wysłaniu smsa na policję, zamknięte zostały kawiarnie, tawerny, restauracje, a możliwość robienia zakupów znacznie ograniczona.

 

TU! przeczytasz aktualne informacje na temat sezonu 2021 w Grecji.

 

Od tego czasu nie przemieszczamy się dalej niż jakieś 3 – 5 km od naszego domu.

Kiedy w zeszłym tygodniu zostało wprowadzone delikatne poluzowanie lockdownu, które umożliwia przemieszczanie się po wyspie w soboty i niedziele, cieszyłam się jak małe dziecko! I tak w sobotę wybraliśmy się w „podróż”, która była moją najdłuższą wyprawą od początku listopada. Trwała całe 25 minut, przebyliśmy jakieś 20 kilometrów. Piszę to śmiejąc się przez łzy, ale kiedy dojechaliśmy do Paleokastritsy, ja po prostu czułam jak ulatnia się ze mnie cały gniew, cały stres, wszystko co złe.

Kiedy jest sezon wakacyjny, w Paleokastritsy jestem co drugi dzień, a często codziennie. To tam udajemy się przede wszystkim w rejsy po grotach.  Z ręką na sercu… Znam każdą skałę tego wybrzeża, każdy zakamarek, Paleokastritsę znam jak własną kieszeń. Byłam w tym  miejscu najpewniej tysiąc razy.

Kiedy w tę sobotę przyjechaliśmy po tak długiej przerwie, tego słonecznego dnia, wczesnej greckiej wiosny, miałam wrażenie że wszystko to widzę pierwszy raz. Słońce, które delikatnie odbija się od powierzchni wody. Ten niesamowity turkus, który miejscami przechodzi w drogocenny szmaragd. To jak szumiąc pienią się na biało fale. Jak pięknie miodowy jest tu piasek. Jeden wielki, błogi, otulający mnie spokój. Tego dnia na plaży św. Spirydona nie było prawie nikogo, poza jedną młodą parą i medytującą na środku plaży kobietą. Poczułam się dokładnie tak, jakbym weszła do raju.

 

 

Ukłucie zimna w stopy, kiedy wchodzi się do wyziębionej przez zimowe miesiące wody, budzi całe ciało, razem z mózgiem i najpewniej duszą. Dzięki temu uczuciu zimna, człowiek jakby otwiera oczy i widzi wszystko raz jeszcze, ale dużo bardziej intensywnie i wyraźnie. Kilka kroków do przodu i jestem po pas w wodzie. Wokół mnie ten mieniący się szmaragd. Później jeden głęboki wdech i już płynę. Jest bardzo zimno, ale czuję, że to zimno jest przyjemne, hartuje mnie, jest dla mnie dobre.

Pływając tam, tego właśnie dnia poczułam się jakbym fruwała w szmaragdowych chmurach. I każdą część wybrzeża, którą widziałam tyle razy, zobaczyła po raz pierwszy. Dużo bardziej wyraźnie, niż te setki poprzednich razy.

To był najpiękniejszy dzień od początku listopada. Sięgam pamięcią głębiej i myślę, że to był jeden z najpiękniejszych dni być może nawet kilku lat. Jeden z takich, które wdrukowują się w pamięć już na zawsze. I wraca się do nich, żeby choć we wspomnieniach przeżyć to raz jeszcze.

Nigdy nie byłoby tego dnia, gdyby nie zamknięcie. Nigdy nie zobaczyłabym tego miejsca, tak jak właśnie wtedy. Być może nigdy nie wpadłabym na to, żeby pojechać tam raz jeszcze, bo przecież byłam tam kilka setek razy.

Kolejna lekcja się powtarza. Kolejny raz o sobie przypomina. Żyjemy tylko i wyłącznie tu i teraz. Nic przed i nic po, nie ma większego znaczenia.

 

TUTAJ! przeczytasz o najpiękniejszych plażach Korfu.

 

 

 

 

9 myśli nt. „Jeszcze za życia przyszło mi mieszkać w raju… poniedziałek, 19 kwietnia 2021

  1. Dziękuję Pani Dorotko, dzięki Pani obudziły się w nas wspomnienia, bo Paleo już na zawsze pozostanie w naszych sercach:) Tęksnimy

  2. Dorotko, chłonęłam każde słowo przez Ciebie napisane, nic bardziej w punkt dotąd nie przeczytałam, dziękuę za ten wpis , który zwyczajnie koi moją duszę. Drogocenny szmaragd…skąd ja to znam? Może z plaży przy kapliczce Agios Joanis na Skopelos maleńkiej plaży, którą turyści pomijają zaliczając punkt w miejscu gdzie Meryl Streep i Pierce Brosnan wyznają sobie miłość. Dziś wspominam jak drogocenny szmaragd migotał diamentami na powierzchni morza to było niesamowite i powiem Ci ,że żadna fotka nie oddała magii tej chwili i tego miejsca. Ech, na Korfu będąc na Paleokastritsę patrzyłam tylko z góry z tawerny Bella Vista oj jak bardzo żałuję,że nie zjechaliśmy na dół 🙁 Myślę, że w nowej rzeczywistości wrócę na Korfu i to TY nas tam zabierzesz , pozdrawiam serdecznie Boże jak ja i moja cała rodzina tęskni za Grecją 🙂

  3. Grecję i wyspy odwiedzamy zawsze w tzw.wysokim sezonie. Miejscowości wybieramy mniejsze,nie tak oblegane turystycznie, w poszukiwaniu raczej ciszy i spokoju. Z tego samego powodu hotele, w których mieszkamy też są mniejsze, bez all inclusive, bez animacji. Bez fajerwerków. Za to, bliżej gospodarzy, bo przeważnie są to rodzinnie prowadzone hoteliki.Grecji bez turystów, albo z niewielką ilością jeszcze nigdy nie doświadczyłam. Tak samo jak pięknie wiosennej.

Skomentuj Madame Bonheur Anuluj pisanie odpowiedzi

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany.