Z CYKLU: zacznij lekko poniedziałek – Grecka szkoła prania dywanów… poniedziałek, 5 listopada 2018

 

 

Kiedy kilka lat temu Jani pierwszy raz przyjechał do Polski, bardzo zdziwił się, jak zobaczył jedno urządzenie. Był nim trzepak, wmontowany w beton tuż przy koszu na śmieci.

-Co to jest? – spytał zdumiony.

-To jest trzepak! Służy do trzepania dywanów! Mam z nim wiele wspomnień. Kiedy byłam mała, często bawiliśmy się na nim po szkole…

-Ale jak to… Do trzepania dywanów??? – spytał jeszcze bardziej zdumiony.

-No, normalnie. Jakieś dwa razy w roku, trzeba wynieść z domu wszystkie dywany i porządnie je wytrzepać.

-Matko… Naprawdę…

-Co cię tak bardzo dziwi???

-Przepraszam cię, ale to jest obrzydliwe…

-Jakie obrzydliwe??? O czym ty mówisz? Co jest obrzydliwego w trzepaniu dywanów?

-Przecież to jest niehigieniczne! To wy nie pierzecie swoich dywanów???

Tym razem to ja byłam zbita z tropu. Ale o co chodzi z całym systemem prania dywanów w Grecji, przyszło mi zrozumieć kilka lat później. A dokładnie rzecz ujmując – teraz. Kiedy po prawie sześciu miesiącach pracy na Korfu, wróciłam na ląd i dywany w domu mamy nie wyprane. I pierwszy raz, bardzo mi to przeszkadza.  Nie było mnie, nie było teściowej, a Jani takie rzeczy ma w nosie. Więc dywany są brudne, śmierdzące i jak gąbka nasiąknięte kurzem z roztoczami i Bóg wie czym jeszcze.

 

TUTAJ! przeczytasz o moim sposobie na grecką teściową.

 

Wiem, że jeśli ktoś pierwszy raz przyjeżdża  do Ellady, to czasem nie może uwierzyć, w to że Grecy są niesłychanie czystym narodem. Na drogach widać śmieci, w ogródkach często południowy bałagan. A na dodatek w tym roku problem z wywozem śmieci na KORFU. Ale typowy turysta raczej nie wchodzi do typowego greckiego domu, więc skąd może wiedzieć, że typowy grecki dom to prawdziwa świątynia czystości. Jedną z absolutnych podstaw utrzymywania czystości w Grecji, jest dokładne pranie dywanów. Jeden z fundamentów prowadzenia domu w Grecji. Są dwa sposoby na pranie dywanów.

Oto pierwszy!

Kiedy kończy się lato i wszyscy Grecy pozdrawiają się słowami „dobrej zimy!”, Greczynki wyjmują równo zrulowane dywany. Dywany w Grecji zawsze, ale to zawsze chowa się na lato! Podłogi są nimi przykryte tylko i wyłącznie jesienią i zimą. Tuż przed położeniem ich na podłogę wszystkie dywany wietrzą się na balkonach. Są czyste, bo przed schowaniem, najpierw wszystkie dokładnie się czyści. To bardzo ciężki i pracochłonny proces. Każdy dywan z osobna trzeba wynieść na podwórko i wyszorować porządnie grubą szczotą. Najlepszym, niezastąpionym detergentem jest najzwyklejsze mydło oliwkowe. Po dokładnym wyszorowaniu, detergent jest spłukiwany, a dywany suszą się na gorącym, greckim słońcu. Dopiero później, kiedy są czyste i zupełnie suche, mogą być schowane na lato.

Sposób drugi!

Nie każdy ma czas i siłę na dokładne pranie dywanów, więc na szczęście są tu firmy, które w tym się specjalizują. Pod koniec lata przez wiele wiosek, przejeżdżają samochody, które zbierają wszystkie dywany. Zawozi się je do specjalnej pralni, gdzie są prane, suszone, a następnie przechowywane przez całe lato. Kiedy przychodzi jesień, wszystkie dywany są dostarczane znów do domu!

Grecy w ogromnej większości nie tolerują zwierząt domowych: kotów, czy też psów. Dlaczego? Powodem jest między innymi sierść, która osiada właśnie na dywanach!

 

TU! znajdziesz kilka greckich trików na sprzątanie w domu.

 

 

Czy na wiosnę macie w planach… wyszorować wszystkie dywany, jakie znajdują się w domu?… piątek, 6 marca 2015

    Jakoś zupełnie zapomniałam o tym greckim zwyczaju, choć wiedziałam dobrze, że przecież istnieje. To ciekawe, że jeśli chodzi o zapisane w kodeksach prawo dotyczące wszystkiego co związane jest z państwem,  Grecy, no powiedzmy sobie szczerze, większość paragrafów mają w głębokim poważaniu. Kiedy jednak chodzi o te nigdzie nie zapisane zwyczaje i zasady życia codziennego, wszyscy przestrzegają je wzorowo, jakby za ich łamanie groziły poważne kary i wysokie mandaty. Dla przykładu, oto jedna z takich funkcjonujący w Elladzie zasad:

§ 872 KODEKSU  PORZĄDKOWEGO:

W okresie jesienno – zimowym, wszystkie domowe podłogi  powinny być przykryte ciepłymi, milutkimi dywanami. Wraz z pojawieniem się wiosny, wszystkie wyżej opisane dywany natychmiastowo muszą zostać usunięte, a przed schowaniem należy im się solidne szorowanie.  Ze względów higienicznych (patrz: roztocza [§ 376 KP]  oraz  bakterie [§ 267 KP]) przykrywanie podłóg dywanami w okresie wiosenno – letnim  w mieszkaniach jest surowo zabronione.

 

     O istnieniu tego prawa wiedziałam dobrze. Jednak logika i względy estetyczne w naszym przypadku przeważyły. W całym mieszkaniu podłogi mamy zwyczajnie brzydkie, a dywany nie mają długiego włosia. Uzgodniliśmy wiec z Janim, że również na wiosnę i lato będą wygodnie leżeć na naszych podłogach. I tak już zostało.

      Kilka dni temu, na dywanie w salonie, coś się rozlało. Przy jednym rogu, pojawiła się szpetna plama.

     -Hmmm… Wiesz co… – zaczęłam do Janiego – Możemy zrobić tak, że odwrócimy ten dywan, tak by plama była pod kanapą. O! I nic nie będzie widać!

     -No w sumie… Możemy. Ale mnie się wydaje, że to się da wyczyścić. O jak znalazł! Teraz akurat  idzie wiosna. Co prawda rok temu chyba zapomnieliśmy, ale w tym roku trzeba przecież wyczyścić dywany.

    -Masz racje… Rzeczywiście by się przydało… Ale zaraz, zaraz… Jak to zrobić? Jest tu w okolicy jakiś trzepak?

    -Trzepak? A co to?

    -Takie metalowe „coś” na zewnątrz. Stoi zazwyczaj przy śmietnikach. Można sobie na tym przewiesić dywan i go przetrzepać. Możemy tak zrobić z naszymi. Przetrzepiemy  je na świeżym powietrzu, żeby na wiosnę je odświeżyć.

    -Jak to przetrzepiemy? Przecież je trzeba wyszorować!

    Tu małe pytanie z mojej strony: czy szorowaliście kiedyś swoje (wszystkie) dywany?

     -He? A jak niby to zrobić?

   -Bierzesz dywany, jeden po drugim i układasz na zewnątrz, najlepiej na asfalcie. Najpierw polewasz je wodą prosto ze szlaucha,  a później szorujesz taką wielką szczotą ryżową z proszkiem, albo specjalnym mydłem. Później znów strumień wody,  by pozbyć się piany. A na koniec czekasz aż dobrze wysuszą się na słońcu na balkonie.

      Jako że wypowiedź Janiego była sformułowana w liczbie pojedynczej, drugiej osobie, postanowiłam pewien szczegół uściślić:

     -Czyli… że niby to ja – niepełne pięćdziesiąt kilo, jak dotąd jeszcze  żywej wagi, mam wyjąć wszystkie te dywany spod mebli, a następnie wynieść je na podwórko. Super! Tylko śmiem zauważyć, że najmniejszy dywan jest większy ode mnie. No, ale później jest już prosto. Godzinka, dwie zabawy z wielką ryżową szczotą do pary ze szlauchem  i jest po sprawie. Ach! Jeszcze teleportacja mokrych dywanów na nasz balkon… Nie, akurat to dla mnie to nic wielkiego! Zabiorę się do tego już pierwszego dnia wiosny, zanim nawet zjem śniadanie, żeby oby  szybciej mieć to z głowy. Tylko, czy zauważyłeś może, że ja również od pewnego czasu przestałam opowiadać się za równouprawnieniem?

     Jani się zamyślił, a ja w międzyczasie połączyłam w głowie jego opis z tym charakterystycznym widokiem, kiedy wraz z nadejściem wiosny na każdym balkonie suszą się wyczyszczone już dywany.

     -No dobra, nie marudź! Zrobię to, jak za kilka dni będzie  jeszcze trochę cieplej. Jak mieszkałem jeszcze u rodziców, to moja mama też mnie do tego wykorzystywała…

      Podsumowując.  Żeby na dobre odgonić zimę, trzeba się jednak trochę napracować. Wiosna lubi przecież spacerować po zielonej trawie, wymytych podłogach i czystych dywanach.